Dit boek verscheen al in 1952 en pas in 2018 in het Nederlands vertaald. Vanaf het verschijnen heef dit boek het denken over de gevolgen van kolonialisme blijvend beïnvloed. De vraag die centraal staat is wat het psychologisch betekent voor een zwarte persoon om te leven in een witte westerse wereld. Dit boek is een klinische studie met als doel de zwarte en witte mens, zover te krijgen dat hij zich zo energiek mogelijk ontdoet van het beklagenswaardige keurslijf dat zich in eeuwen van onbegrip om hem heen heeft gevormd. De auteur is geboren op de Franse Antillen en stelt dat zijn waarnemingen en conclusies alleen gelden voor de Franse Antillen. Er zou een afzonderlijke studie nodig zijn om de divergenties tussen Antillianen en Afrikanen te verklaren.

"Het is oorlog maar niemand die het ziet' gaat over inlichtingendiensten die tegenwoordig druk doende zijn met digitale spionage en sabotage. Al lezende ervaart de lezer een schok als hij of zij zich realiseert dat de digitale spionage en sabotage zo sterk verspreid zijn dat er gesproken kan worden over een aantasting van ons democratisch systeem. Modderkolk geeft in zijn boek, dat leest als een thriller, een groot aantal voorbeelden waardoor er sprake is van aantasting van de vrijheid van een ieder. Ergerlijk is dat daar waar bedrijven en overheden het doelwit zijn, men dat dan blijkt te ontkennen.

Een biografie van Joop den Uyl. Hadden we daar niet al eerder een van gezien. Jazeker. Maar het kan geen kwaad om nog een biografie over deze hervormingsgezinde politicus te lezen. Het was Anet Bleich die al in 2008 een boek schreef Joop den Uyl 1919-1987 Dromer en doordouwer. In tegenstelling tot Anet Bleich kreeg Dirk Verkuil niet de medewerking van de familie. Volgens Verkuil had Bleich wel een erg 'aaibare Den Uyl'geschetst. Kritiek werd vrijwel direct verzacht. Ee andere tekortkoming vond Verkuil dat Den Uyl als machtspoliticus niet erg uit de verf kwam. Tevens is Verkuil van mening dat de ideeën van Den Uyl onvoldoende helder werden beschreven. Kortom alle reden voor Verkuil om zijn pogingen een biografie over Den Uyl te schrijven toch door te zetten. Verkuil is de mening toegedaan dat hij een nieuw en evenwichtig beeld heeft kunnen schetsen van Den Uyl. Een man met ontzagwekkende werklust en geldingsdrang.

Zoals ik al eerder heb betoogd is het toe te juichen dat oud-politici hun memoires publiceren. Het geeft de lezer een inzicht in het functioneren van onze parlementaire democratie. Brinkman was tot voor kort de fractievoorzitter van het CDA in de Eerste Kamer en neemt als zodanig afscheid van de Nederlandse politiek. Heel bekend werd Brinkman als fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer en als beoogd opvolger van Ruud Lubbers als premier van ons land. Het liep echter heel anders want het was Lubbers zelf die zijn kroonprins vlak voor de verkiezingen als een baksteen liet vallen. Lubbers kondigde namelijk aan op Hirsch Balin te zullen stemmen. Het resultaat was een ongelooflijk grote verkiezingsnederlaag voor het CDA. Maar deze memoires gaan natuurlijk niet alleen over dat dieptepunt. We zouden Brinkman dan ernstig tekort doen. Maar buiten de politiek bouwde Brinkman zijn positie voor bouwend Nederland, in de tijd dat hij niet politiek aanwezig was, steeds verder uit.

Ondertitel: de waarheid achter zijn ambitie, ego, geld en macht.

Deze biografie werd in samenwerking door zo’n 30 journalisten samengesteld en geeft een complex beeld van de 45^e president van de Verenigde Staten. The Washington Post heeft beide hoofdonderzoekers de mogelijkheid gegeven diepgravend alle facetten van Trump te onderzoeken. Het beeld dat voor de lezer zeer duidelijk naar voren komt is dat de manier waarop hij zijn presidentschap uitoefent helemaal niet verschilt van de manier waarop hij tegen alles en iedereen in zijn Imperium heeft opgebouwd. Zijn relatie met de pers en zijn wijze van communiceren laten duidelijk zien dat hij zijn eigen persoon altijd op de eerste plaats vindt staan.