Murat Isik won met zijn roman 'Wees onzichtbaar' onder andere de Libris literatuurprijs van 2018. En dat niet ten onrechte. Wat een prachtig boek en van het begin tot het eind wil je weten hoe de strijd van een gezin tegen een tirannieke vader afloopt. Met als achtergrond de Bijlmer ontvouwt zich een leven waarvan menigeen waarschijnlijk geen weet heeft gehad. Van een nieuwbouwwijk die beschreven werd als modern en passend in die tijd verwordt de Bijlmer steeds meer tot een getto waarin allerlei mensen terechtkomen die op een of andere manier aan de zelfkant van de maatschappij zijn terechtgekomen. Dat maakt dat de bewoners zich steeds minder staande kunnen houden in deze chaos. Op een prachtige manier beschrijft Murat Isik hetgeen hij in zijn jonge leven ervaart nadat hij met zijn moeder en zusje vanuit Duitsland uiteindelijk bij zijn vader in de Bijlmer komt te wonen.

Zelden zal een boek zo goed zijn ontvangen als 'De avond is ongemak''. En dat voor een debuut. Het onderwerp is schrijnend te noemen. Centraal staat de dood van een jongen in een gereformeerd boerengezin. Aan de hand van Jas zijn zus, krijgt de lezer een zeer deprimerend beeld van de wijze hoe de familieleden omgaan met het verlies van hun zoon en broer. Langzamerhand ontstaat er in het huisgezin een ijzige sfeer en Jas gaat zichzelf de dood van haar broer verwijten. Alle glans van het bestaan is verdwenen. Langzamerhand vervreemd ze van haar omgeving hoewel ze toch probeert enige empathie van haar moeder krijgen. De rol van de vader is een opmerkelijke en Jas ontbeert uiteindelijk ouders die haar op weg helpen naar volwassenheid.

Anet Bleich heeft al eerder een uitstekende biografie geschreven over Joop den Uyl. Het is haar dus wel toevertrouwd om een biografie over Max van der Stoel te schrijven. Na lezing ervan heeft men een zeer goed inzicht in de persoon van Max van der Stoel en vooral zijn betekenis voor de wereld. Daar kan men niet aan voorbij gaan, hoewel hij tot twee keer toe niet in aanmerking kwam voor de Nobelprijs voor de Vrede, alhoewel hij deze prijs eigenlijk wel had moeten krijgen. Allerlei beelden blijven hangen van een toch wel zeer sober levende man. Hij werd zelfs kwaad als men hem een te luxe hotelkamer had toegewezen. Binnen zijn eigen partij heeft hij veel tegenwerking gehad door Nieuw Links, hetgeen hem duidelijk krenkte. Maar het feit dat de mensenrechten primair werden bij de uitvoering van het buitenlands beleid van Nederland kan op zijn conto worden geschreven.

De titel “Onderduiken bij de bezetter” is een uitspraak die veel werd gebruikt tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog. Het was bedacht door de leiding van het Nederlandse leger. Ruim 55.000 ex- beroepsmilitairen en veel jongemannen vanaf 18 jaar oud moesten beschermd worden. Ze moesten niet in de Duitse handen vallen en dan verplicht voor de Duitsers de Arbeidsinzet doen in Duitsland of andere bezette gebieden. Ook moesten ze beschermd worden tegen het ingezet worden als militair in het Duitse leger. Dit was geen eenvoudige opgave en het ging om erg grote aantallen personen die de bescherming nodig hadden.

In Nederland komt het niet zo vaak voor dat ex-politici, hun ervaringen die ze hebben opgedaan tijdens hun actieve loopbaan, op papier zetten en in de vorm van een boek publiceren. En dat is jammer. Maar gelukkig zijn er uitzonderingen zoals het nu verschenen boek van Sharon Gesthuizen. Na verschijning van het boek werd ze bijna meteen bekritiseerd voor het feit dat ze de interne mores van de Tweede Kamerfractie van de Socialistische Partij naar buiten had gebracht. Het is goed te weten dat alom wel duidelijk is dat de arbeidsomstandigheden zwaar zijn, de gewoonten keihard en dat dat o.a. leidde tot een burn-out van Sharon. Het is mooi om te zien hoe ze er daarna toch in is geslaagd haar eigen positie binnen de Tweede Kamerfractie te veroveren. Politiek is nu eenmaal een machtsspel en de actoren maken dat in de praktijk ook aan den lijve mee.