Deze historische roman speelt zich af aan de vooravond van het binnenvallen van Nazi-Duitsland in het neutrale Nederland. De auteur beschrijft de situatie aan de hand van de verhoren van de parlementaire enquêtecommissie naar het regeringsbeleid in de Tweede Wereldoorlog en aan de hand van de ervaringen van majoor Sas die als militaire-attaché dienstdeed in Berlijn. Het was majoor Sas die door zijn relatie met een hoge officier van de Abwehr, de Duitse militaire geheime dienst, steeds op de hoogte werd gehouden over het tijdstip waarop, ondanks de Nederlandse neutraliteit, Nederland door Nazi-Duitsland Nederland zou worden binnengevallen. De auteur is erin geslaagd om de ervaringen van majoor Sas zeer boeiend te beschrijven.

De auteur probeert in dit boek de vraag te beantwoorden waar de politieke onrust in het Westen vandaan komt, waardoor middenpartijen onder electorale druk komen te staan, in een tijd waarin de gemiddelde burger waar het welvaart en veiligheid betreft het beter heeft dan ooit? Die onrust vertaalt zich in een nationalistische afkeer van de globalisering, die juist welvaart en veiligheid heeft gebracht. Daarbij speelt ook een rol dat de oorlogservaringen van de beide wereldoorlogen (dat nooit meer) langzamerhand vervagen. De economische welvaart heeft wel veel gebracht maar ook blijkt dat deze welvaart ongelijk is verdeeld. Het neoliberalisme komt tegenover de rechts populistische revolte te staan als gevolg van de negatieve neveneffecten van de globalisering.

D66-politicus Hans van Mierlo spreekt nog steeds tot de verbeelding. Hij presteerde het om met D66, toen nog D'66, met zeven zetels de Tweede Kamer binnen te stormen. Een partij bedoeld om het politieke systeem te laten ontploffen. Lukte dat dan? Nee. D66 hoort nu tot de politieke realiteit van alle dag en is een gewone politieke partij geworden. Aan de hand van de biografie van Hans van Mierlo geeft de auteur Hubert Smeets ons een inkijkje in de ontwikkelingen sinds de jaren zestig. Hubert Smeets moet daarbij wel een persoonlijke biecht kwijt. Van Mierlo is voor hem niet louter een historische figuur. Hij beschrijft 'zo objectief mogelijk' de hoofdpersoon, maar moet bekennen dat hij daarbij niet los kon komen van engagement (Smeets was een apostel van de progressieve volkspartij).

Onno Ruding is bij het Nederlandse publiek vooral bekend als minister van Financiën in de kabinetten – Lubbers I en II. Zeven jaar van 1982 tot 1989. Nederland zat midden in een economische crisis (de ‘Dutch Disease’) genoemd. Hij was de man die de overheidsfinanciën zou saneren. Daarbij had hij te maken met niet alleen kritiek van de oppositie maar ook van de regeringspartijen CDA en VVD. Bijna de helft van zijn memoires is aan deze periode gewijd. Hij was al eerder gevraagd als minister van Financiën, nadat Frans Andriessen in 1980 aftrad omdat hij te weinig werd gesteund door zijn collega’s toen hij meer wilde bezuinigen. Ruding weigerde dat toen maar in oktober 1982 werd hij na een verzoek van premier Lubbers toch minister van Financiën.

Op vakantie in het Westen van de Verenigde Staten, vierden we in juli 2004 met onze kinderen ons 25-jarig huwelijksfeest. We logeerden onder andere in het MGM Grand een hotel in Las Vegas. Het was daar dat ik met mijn oudste zoon op de avond van 27 juli 2004 op TV keek naar de toespraak van Barack Obama die hij hield tijdens de Democratische Confectie in Boston. De daar door hem gehouden toespraak heb ik nooit vergeten (‘Politics of Hope’) en ik was er toen al van overtuigd dat we gekeken hadden naar een toekomstige president van de Verenigde Staten. Dat bleek al snel te zijn want al vier jaar later werd Barack Obama door het Amerikaanse volk gekozen tot de 44^e president. De eerste zwarte president van de Verenigde Staten. In 2012 zou hij worden herkozen. Na twee ambtstermijnen kwam er een einde aan zijn presidentschap (Franklin Delano Roosevelt was langer president (1933-1945), maar dat was de laatste president waarbij dat wettelijk nog kon).

De geschiedenis van de mens volgen zonder raadpleging van historische kaarten is niet mogelijk. Vandaar dat ik op mijn site www.blikopdewereld.nl ook een rubriek heb opgenomen onder de naam verschuivende grenzen

 https://www.blikopdewereld.nl/geschiedenis/europa/verschuivende-grenzen en https://www.blikopdewereld.nl/geschiedenis/noord-en-zuid-amerika/v-s/1169-inhoudsopgave-verschuivende-grenzen-noord-amerika om een paar voorbeelden te noemen. In Atlas van de Wereldgeschiedenis wordt aan de hand van 515 kaarten de geschiedenis van de mensheid uitgelegd. Wat een genoegen om deze atlas te raadplegen. Elke kaart is voorzien van een duidelijk leesbare tekst waarin de geschiedenis nader wordt uitgewerkt. Meer dan 20 jaar is de auteur bezig geweest met het ontwikkelen van deze Atlas van de Wereldgeschiedenis. Men kan in deze atlas uren verwijlen zonder dat men er genoeg van krijgt. De geschiedenis blijft boeiend en dat laat deze atlas ook goed zien.

Wie een liefhebber is van politiek kan niet om deze biografie van Hans Wiegel heen. Als geen ander heeft Hans Wiegel zijn stempel gedrukt op de Nederlandse politiek. Voordat hij op 25-jarige leeftijd in de Tweede Kamer kwam, toen als jongste kamerlid, had Hans Wiegel binnen de jongerenorganisatie van de VVD zijn sporen al verdiend. Hij was een talent en kon vooral door het feit dat hij gecompliceerde onderwerpen tot hun essentie kon terugbrengen veel mensen met zijn oratorische gaven bereiken. Daarnaast had hij humor waardoor er vaak ook wat te lachen viel. Veel mensen die van politiek houden denken nog met plezier terug aan zijn optreden als oppositieleider in de Tweede Kamer. Want al snel was de jonge heer Wiegel fractievoorzitter geworden van de VVD.

Op basis van exclusieve interviews  en 25 nooit eerder vertoonde brieven tussen Trump en de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un heeft Woodward een nieuw boek geschreven in opvolging van zijn boek 'Angst'. President Trump persoonlijkheid komt in dit boek uitvoerig ter sprake en schetst eigenlijk een onthutsend beeld van de 45e president van de Verenigde Staten. Woodward heeft een aantal boeken geschreven over Amerikaanse presidenten en heeft zijn sporen dus verdiend. Zelfs zo dat Trump instemde met het feit dat Woodward ook een boek aan hem zou wijden. Uit de gesprekken tussen Woodward en Trump komt een beeld naar voren waarin Trump zichzelf ziet als de beste president ooit. Woodward vraagt herhaaldelijk aan Trump hoe hijzelf aankijkt tegen de manier waarop hij de Corona crisis heeft aangepakt. Uit alles is duidelijk dat Trump van mening is dat de Corona crisis door zijn administratie goed is aangepakt, ondanks de al meer dan 220.000 doden in de VS.

Een jonge politicus, een dertiger, wordt minister van Economische Zaken in het kabinet Den Uyl. Het was het begin van de politieke loopbaan van Ruud Lubbers. Hij zou in de 80^e en 90^e jaren naamgever zijn van 3 kabinetten en een van de langst zittende minister-presidenten worden. De basis van deze politieke memoires worden gevormd door 15 gesprekken welke historicus Theo Brinkel voerde tussen 1992 en 1995  met Ruud Lubbers en Ruud Lubbers komt zelf ook aan het woord in deze politieke memoires. De bedoeling was dat de memoires zouden worden gepubliceerd, maar dat werd 25 jaar geleden tegengehouden. Uiteindelijk zijn ze nu toch in boekvorm uitgegeven.

Het landschap, de mensen gaat niet over het tempo waarop Nederland werd volgebouwd, maar het gaat over de manier van denken die ertoe heeft geleid. Dit boek trekt de lijnen die eerder werden uitgewerkt door de auteur in twee andere boeken ‘Een nieuwe wereld’ en ‘De nieuwe mens’ door naar het platteland. De moderne waarden en normen van de grote stad werden op het platteland verbreid en overgenomen; rationalisme, materialisme en nuttigheidsdenken veranderden het landschap en de mensen die er woonden. Het landschap werd tussen 1850 en 1940 ‘nuttig’ gemaakt. Daardoor ontwikkelde zich het kleine Nederland tot een van de rijkste landen. De auteur beschrijft aan de hand van talrijke historische bronnen hoe dat transformatieproces vorm heeft gekregen. Hij beschrijft dit op een volstrekt unieke manier. Productief denken en productief handelen werd bij het aanbreken van de twintigste eeuw langzaam maar zeker de nieuwe Nederlandse volksaard. Terwijl in 1833 in Nederland nog 900.000 hectare woeste grond was is er in 1940 nog 270.00 hectare woeste grond. Nederland had een ander aanzien gekregen.