Een biografie van zo'n 1200 pagina's die vanaf het begin tot het einde blijft boeien. Inderdaad heeft de auteur een meesterwerk geschreven. Roberts heeft dan ook ongelooflijke bronnen kunnen raadplegen waar hij in zijn 'woord van dank' aan memoreert. Maar dan nog wat een biografie. Ongelooflijk inhoudelijk zeer goed verwerkt. Men krijgt niet alleen een goed inzicht in de persoon Churchill maar ook in de geschiedenis van de 19e en 20e eeuw. Daarbij komt dat Churchill zelf ongelooflijk veel historische boeken heeft gepubliceerd. In zijn 'Conclusie' schrijft Roberts: 'Dit boek heeft kritiek niet gespaard en ik hoop dat het onderscheidend is geweest'. Dat is het zeker. Fouten worden gemaakt. Daar was Churchill zelf ook van overtuigd, zoals Churchill zelf schreef aan zijn vrouw Clementine, vanuit de loopgraven in de Grote Oorlog: 'Ik zou niets gedaan hebben als ik geen fouten had gemaakt'. Churchill leerde van zijn fouten en paste de lessen goed toe. Het kost weinig moeite om een aantal fouten te noemen maar het is een feit dat Churchill drie dodelijke bedreigingen van de westerse beschaving, door de Pruisische militaristen in 1914, de nazi's in de jaren dertig en veertig en het Sovjetcommunisme na de Tweede Wereldoorlog heeft onderkend. Volgens Roberts is het kernpunt van Churchill in 1940 niet dat hij in dat jaar een Duitse invasie tegenhield, maar dat hij de Britse regering ervan weerhield vrede te sluiten.

Na lezing van deze biografie was me geheel duidelijk waarom Etty Willem Wilmink omschreef als 'In de man zit nog een jongen'. Daar spreekt mededogen uit maar dat wil niet zeggen dat Etty hem niet kritisch heeft bekeken. Alom wordt Willem Wilmink bejubeld als de schrijver van fijnzinnige teksten, kindergedichten en liedjes, maar na lezing van deze biografie komt hij toch ook naar voren als een moeilijke man. Vaak bleek zijn weergave van de dagelijkse werkelijkheid zich soms verre te vinden van hetgeen daadwerkelijk was gebeurd. Maar daar bleek hij dan geen enkele moeite mee te hebben. Levend in een veranderende wereld van die tijd was er een soort nostalgisch verlangen naar zijn jeugd in Enschede van de jaren dertig tot vijftig.

Bob Woodward is een autoriteit vooral door het feit dat hij door zijn onderzoek in de Watergateaffaire aantoonde dat de President van de VS Nixon daar direct bij betrokken was. Uiteindelijk zou Nixon moeten aftreden. Maar nu schrijft Woodward over de zittende president Trump. Dat doet hij aan de hand van verslagen, dagboeken, documenten en honderden uren van interviews met primaire bronnen. Achter in dit boek wordt daar verantwoording over af gelegd. Het boek geeft een ontluisterend, ja zelfs beangstigend beeld van de uitoefening van het presidentschap door Donald Trump. Verbijsterend vraagt de lezer zich af hoe het mogelijk is dat zo'n man uitvoering kan geven aan het hoogste ambt van de VS en daardoor de machtigste man van de wereld. Bladzijde na bladzijde wordt duidelijk dat er gelukkig nog mensen rondom de president zijn die de wereld behoeden van erger onheil.

Ter gelegenheid van de 75-jarige herdenking van de bevrijding van Auschwitz verzamelende Arnon Grunberg teksten van 'morele getuigen' getuigen die slachtoffer waren van de terreur. Aan de bloemlezing gaat een essay van Arnon Grunberg vooraf. Daarin betoogt Grunberg dat de poging van de nazi's een heel volk te vernietigen erfgoed is waardoor onze cultuur en ons mensbeeld drastisch is gewijzigd. De getuigenissen van velen in dit boek maken eens te meer duidelijk waartoe mensen in staat zijn. Auschwitz staat symbool voor hetgeen mensen elkaar kunnen aandoen. Lang hebben we gedacht dat de mensheid dat nooit meer zou laten

De ondertitel van het boek 'Breuklijnen' vermeldt Priesters in overgangstijd. In 'Breuklijnen'vertellen negen (ex-) priesters hun verhaal. Zij hebben het grootseminarie veelal gedaan in de jaren vijftig en zestig van de twintigste eeuw. De toenmalige crisis van het priesterambt is aan geen van hen voorbijgegaan: ieder van deze priesters moest zelf zijn plaats bepalen in het nieuwe geheel. Van diegenen die het priesterambt achter zich lieten deed de eerste dat in 1972, de laatste in 1997. Na lezing van dit boek blijkt dat velen van hen hun persoonlijke ervaringen indringend aan het papier hebben toevertrouwd en het eigenlijk een document is geworden dat de ontwikkelingen in de Nederlandse kerkprovincie uitvoerig beschrijft en de uitwerking daarvan in ieders persoonlijk leven. Veel (ex-)-kloosterlingen zullen zich er ook in herkennen. Een aantal van hen hoopt dat de huidige paus Franciscus in staat blijkt te zijn gestalte te geven aan een minder institutionele kerk. Hoop doet leven! Dit boek is een menselijk document van een stormachtige periode binnen de Nederlandse Kerkprovincie. Aanbevolen!

Al jaren volg ik de familie van Max Moszkowicz. Toen dit boek dan ook uitkwam heb ik het terstond gekocht in de boekhandel. Als historicus heb ik o.a. ook onderzoek gedaan naar Maastricht in de Tweede Wereldoorlog. Daarvoor onderzocht ik ook de archieven van de politie van Maastricht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zie daarvoor https://www.blikopdewereld.nl/geschiedenis/vervolging-joden/provincie-limburg. Dan tref je daarin ook aan de oproeping van de familie Moszkowicz om zich te melden in augustus 1942 om te werk te worden gesteld in het Oosten. Zo werden ze afgevoerd en uiteindelijk was het alleen Max die de oorlog overleefde en als 18-jarige terugkwam in Maastricht en moest constateren dat er andere mensen woonden in het ouderlijk huis op de Grote Gracht te Maastricht. Mij is bijgebleven het feit dat in het politiearchief uitvoerig beschreven werd wat er zich nog in het ouderlijk huis te Maastricht bevond aan goederen, nadat de familie. was weggevoerd naar Westerbork. In de bokser beschrijft Marcel Haenen uitvoerig hetgeen Max Moszkowicz tijdens zijn leven heeft meegemaakt. Daarbij staat vooral ook centraal het leven dat hij na terugkomst opbouwde en uitgroeide tot een van de beste strafpleiters van Nederland.

Een biografie van Joop den Uyl. Hadden we daar niet al eerder een van gezien. Jazeker. Maar het kan geen kwaad om nog een biografie over deze hervormingsgezinde politicus te lezen. Het was Anet Bleich die al in 2008 een boek schreef Joop den Uyl 1919-1987 Dromer en doordouwer. In tegenstelling tot Anet Bleich kreeg Dirk Verkuil niet de medewerking van de familie. Volgens Verkuil had Bleich wel een erg 'aaibare Den Uyl'geschetst. Kritiek werd vrijwel direct verzacht. Ee andere tekortkoming vond Verkuil dat Den Uyl als machtspoliticus niet erg uit de verf kwam. Tevens is Verkuil van mening dat de ideeën van Den Uyl onvoldoende helder werden beschreven. Kortom alle reden voor Verkuil om zijn pogingen een biografie over Den Uyl te schrijven toch door te zetten. Verkuil is de mening toegedaan dat hij een nieuw en evenwichtig beeld heeft kunnen schetsen van Den Uyl. Een man met ontzagwekkende werklust en geldingsdrang.

In eerste instantie lijkt de lezer te worden meegevoerd in een verhaal over een vader die in de 2^e WO aan de verkeerde kant heeft gestaan. Dat blijft geheim totdat zijn zoon meent het verhaal van zijn vader aan zijn kinderen te moeten vertellen. Vanaf dat moment lijkt deze roman te veranderen in een heuse thriller. Kan Rudolf Keller, de erfenis van zijn foute vader voorgoed uitwissen? Langzamerhand blijkt dat een beoogde ministersfunctie steeds dichter bijkomt, in de dagelijkse praktijk is hij rechter.  Maar dan nemen de ontwikkelingen een wending die Keller tot zijn schrik het onmogelijk lijken te maken om zijn sociaaldemocratische gedachtegoed in de praktijk te kunnen brengen. De auteur slaagt er in de lezer tot het eind te boeien om uiteindelijk de rauwe werkelijkheid te beschrijven. Idealen blijken dan toch niet in de praktijk te worden uitgevoerd. De Hollandse droom blijkt uiteindelijk een droom.

Dat Nederland een voortrekkersrol heeft gespeeld in het land der media is bij weinigen bekend. Dit boek, is het eerste boek is in een serie over de geschiedenis van de Nederlandse media en hun invloed op ons dagelijkse Hollandse bestaan. In dit boek over de krant beschrijft een aantal experts op het gebied van de mediageschiedenis in verschillende hoofdstukken de geschiedenis, die al meer dan vier eeuwen bestaat. Het is een cultuurgeschiedenis vanaf de allereerste uitgave in 1618 tot een fascinerende kijk op de toekomst vierhonderd jaar later. De krant bestaat nog steeds, maar ziet de toekomst van de op papier gedrukte krant er minder rooskleurig uit. Het boek is geen klassiek naslagwerk met de belangrijkste feiten op een rij, maar een handboek waarin thema’s op synthetische wijze worden uitgewerkt door specialisten. Belangrijke ontwikkelingen rond de krant als journalistiek medium worden in kaart gebracht en er wordt inzicht gegeven in de plaats van de dagbladpers als nieuwsorgaan in brede politieke, sociale en culturele context.

Huiveringwekkend, autobiografische mokerslag, beschrijvingen die ten volle bij dit boek passen. De clichés over Nederlands-Indië worden verpulferd en hoe. Pas op 65 jarige leeftijd heeft Alfred Birney het boek geschreven dat hij al zijn leven lang moest schrijven. De tolk van Java is inmiddels al onderscheiden met de Libris Literatuur Prijs 2017 en de Henriëtte Roland Holst-prijs 2017. Uit een vraaggesprek met Alfred Birney in de Volkskrant van 5 mei 2017 blijkt dat hij eigenlijk wel zijn leven lang aan dit boek heeft gewerkt. De tolk van Java is een autobiografische roman over een door oorlog getekende vader die zijn trauma's botviert op zijn vrouw en zijn vijf kinderen, waarvan Birney de oudste is. Het is het dagboek van de vader dat een centrale rol speelt in deze roman. Zijn vader Adolf Birney was de niet-erkende zoon van een Indo-Europese vader, afkomstig uit een rijke plantersfamilie, en een Chinees-Indonesische moeder en vocht in de onafhankelijkheidsoorlog aan de kant van de Nederlanders. In het Soerabaya van die tijd stelde je als onecht kind niets voor. Was dat wellicht toch een reden waarom hij zich bij de Nederlanders aansloot. Toen De tolk van Java verscheen was ik begonnen met het boek 'De Brandende kampongs van Generaal Spoor' van Rémy Limpach, en besloot om dat even ter zijde te leggen en eerst De tolk van Java te lezen.